Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

...Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει...


ξημερώματα στο κέντρο της πόλης.

ξεχασμένα


"Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν"


Όταν θα `ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν

Ο Πελοπίδας ζητά τη βοήθειά μας



Toυ Δημήτρη Αγγελίδη

Απελπισμένη βοήθεια ζητούν από όποιον μπορεί οι στενοί συγγενείς και φίλοι του Πελοπίδα Πατλιτζανά. Ο άτυχος 28χρονος χτύπησε άσχημα με το μηχανάκι του τον Νοέμβριο κι από τότε νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στο Ασκληπιείο της Βούλας, στο νευροχειρουργικό τμήμα.

Οπως μας έλεγαν χθες οι δικοί του, δεν έχει χτυπήσει στο κεφάλι. Τους αναγνωρίζει, τους χαμογελάει, όσο του επιτρέπει η στενοχώρια του. Εχει όμως χτυπήσει στη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να μείνει, όπως τους λένε οι γιατροί του Ασκληπιείου, τετραπληγικός. Υπάρχει όμως, μας είπαν, μια ελπίδα: η σπονδυλική στήλη δεν έχει σπάσει. Θα ήθελαν να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα να γιατρέψουν τον άνθρωπό τους, να πάρουν μια δεύτερη ιατρική γνώμη, να βεβαιωθούν ότι έκαναν το καλύτερο για να μη μείνει μισή η υπόλοιπη ζωή του Πελοπίδα.

Αλλά δεν έχουν τα οικονομικά μέσα. Μετά τον θάνατο της μητέρας πριν από δεκαέξι χρόνια, και αυτή θύμα τροχαίου, η οικογένεια αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις. Για να μπορούν να σταθούν στον Πελοπίδα, καθώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να πάρουν αποκλειστική νοσοκόμα, ο πατέρας του, τα τρία αδέρφια του και μια θεία τους μετακόμισαν από το Γριζάνο Τρικάλων, όπου ζούσαν, στην Αθήνα. Μένουν όλοι μαζί σε μια φίλη του Πελοπίδα, ένα διαμέρισμα 25 τετραγωνικών. Ολοι άνεργοι, από τότε που απολύθηκε η αδελφή του πριν από τρεις μήνες.

«Ζητάω μήπως υπάρχει κάποιος ειδικός να τον εξετάσει, να μας πει μια δεύτερη γνώμη, μήπως υπάρχει έστω και η παραμικρή ελπίδα. Αυτό είναι που με καίει πιο πολύ», μας λέει ο αδελφός του ο Βάιος. Συγκινητικά είναι τα λόγια της Ειρήνης για τον φίλο της τον Πελοπίδα: «Δούλευε, αποταμίευε τα χρήματά του, ταξίδευε και έκανε όνειρα για τη ζωή του. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε τι έχει γίνει ακριβώς. Πηγαίναμε για φαγητό και έδινε πρώτα σε όλους τους άστεγους και μετά έτρωγε εκείνος! Δεν πήρε πολλή αγάπη στη ζωή του, όμως δίνει απλόχερα όλη την αγάπη του σε όλο τον κόσμο».

(Οποιος επιθυμεί να συνδράμει οικονομικά την οικογένεια, μπορεί να το κάνει στον αριθμό λογαριασμού της Εθνικής Τράπεζας 837/34161272, στο όνομα Βάιος Πατλιτζανάς.)



http://www.efsyn.gr/?p=48388

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ & ΤΟ ΒΕΛΟΣ


....New York Fashion Week 2012

Μια μέρα ζητήθηκε από έναν στοχαστή της Ιατρικής ποιά είναι η πιο σοβαρή ασθένεια του αιώνα. Οι παρόντες περίμεναν να απαντούσε ο καρκίνος και το έμφραγμα. Με μεγάλη τους έκπληξη ο επιστήμονας απάντησε: "Η αδιαφορία".
Όλοι τότε κοιτάχτηκαν στα μάτια και ο καθένας τους αντιλήφτηκε ότι ήταν σοβαρά άρρωστοι.
Στο τέλος του ζητήθηκε ποιά είναι η θεραπεία και ο επιστήμονας απάντησε:
"Να το αντιληφθείτε".